Blaka Watra

Paramaribo, Suriname
25.02.2007
23:38
28 °

Goedendag allemaal!

Dit weekend ben ik voor het eerst op trip geweest. Ik ben samen met Hieke, Agnes, Nanda en Sanne op Phedra tour geweest. Het was heel gaaf!
Om 9 uur ’s ochtends werden we opgehaald door een busje om te vertrekken richting Blaka Watra, waar we zouden gaan overnachten. Blaka Watra betekend “zwart water”. Het water in de beek is namelijk heel erg donker. Dit komt doordat er blad van de junglebomen in het water valt en verteerd. Een soort “thee”water dus. Er is mij verteld dat het zeer goed voor je huid is.
Voordat we in Blaka Watra waren moesten we eerst 2 uur met de bus. Een deel van deze reis ging over een bauxietweg, een rode weg. De rode kleur ontstaat door de hoeveelheid ijzer in de grond. Het andere deel was door de savanne, wat je kan herkennen aan de witte kleur van het zand. Het is zo wit, dat het pijn doet aan je ogen als de zon er op schijnt.
Tijdens onze reis passeerden we 2 indianendorpjes. Nou zul je denken dat die nog steeds voor hun wigwams een vredespijp aan het roken zijn, maar dat is dus echt niet meer zo. Ze lopen gewoon in trainingspakken, hebben een gewoon stenen huis en rijden in hele grote, dikke jeeps. Zelfs de indianen moderniseren! Ze hebben trouwens nog wel steeds een opperhoofd, maar ze noemen deze “Kapitein”. Hij regelt alle zaken met de stad. De indianen zelf komen alleen maar in de stad voor inkopen en verkopen.
Langs de weg kwamen we grote afgebrande velden tegen. Dit doen de indianen om zo vruchtbare grond te kweken. Op de grond planten zij ananasplanten Deze kunnen ze verkopen in de stad of aan groothandelaars.
De bomen die we hebben gezien waren heel opvallend. Er groeien cashewbomen, maar ook gewoon Nederlandse sparren en eiken. Alleen zijn deze veel dunner. Ze zijn een aantal jaren geleden gepoot voor een papierexperiment. Het is alleen een beetje mislukt, want de bomen werden veels te dun.
Toen we het gebied van Blaka Watra op kwamen heb ik de raarste bomen ooit gezien. Het zijn grote bomen, waar lange draden aanhangen, met onderaan een soort halve maantjes. Heel bijzonder! (zie foto!)
Blaka Watra zelf is heel apart. Het is een soort kreek waar verschillende stroomversnellinkjes in zitten. De kreek is vrij ondiep, maar het eind stuk, een meertje, is 2 meter diep. Het water is helder, maar wel bruin. Het water is absoluut niet vies! Je ruikt niets. We hebben er heerlijk in kunnen zwemmen.
Nadat we onze hangmatten hadden geïnstalleerd, gingen we ons klaar maken voor de avond. We gingen op jungle tour in het donker. Dit betekend lange broeken aan, dikke truien, schoenen over je broek, een pet/doek op je hoofd en niet te vergeten een goede zaklamp. Beter het zekere voor het onzekere, zeg ik maar… (en wat had ik weer niet mee? Juist, een zaklamp)
De nachttour was geweldig. Ik was samen met de andere 4 dames bloednerveus. Gelukkig hadden we 3 gidsen mee. Onderweg liepen we elkaar al helemaal bang te maken. Steve, onze gids, deed er vrolijk aan mee. Als we wilden konden we ook nog even jagen, want er was ook een jachtgeweer en een kapmes mee. In Nederland zou ik van het idee al bang worden.
Alles waar je ooit over gehoord hebt op flora en fauna gebied, komt hiervoor. Ik noem maar even iets: boaconstrictor, bush masters (giftige wurgslangen), gifkikkers, gifpadden, puma’s, papegaaien, krokodillen, vogelspinnen, verklikkers, etc. We hebben dan ook veel dieren mogen bewonderen. Ik heb een slang zien hangen aan een boom, een hele dikke pad, een gifkikker, hele grote mieren, verschillende soorten vogels (verklikkers, toekan), vleermuizen, nachtvlinders en het aller spannendst, een kaaiman. Helaas is het Steve niet gelukt om hem te vangen. Beter voor de kaaiman, want als Steve hem had gevangen was’tie op de bbq terecht gekomen.
Dat jagen is hier wel een vak apart. Heel veel mannen komen ’s nachts naar de jungle om allerlei wilde beesten te vangen om op te eten of te verkopen. Er zijn hier geen regels met betrekking tot het jagen. De meeste mensen hebben hier nog nooit gehoord van beschermde diersoorten! En dan vinden ze het raar dat de beesten weg trekken…
De gids, Steve, heeft wel heel goed voor ons gezorgd. We hoefden niet eens eten te koken! Er werd zelfs rekening gehouden met onze eetgewoontes. Alle pepers werden er uit gevist. Het eten was zalig, kip met rijst en kousenband. Als tegenprestatie hebben Nanda en ik afgewassen. Gewoon in de kreek met een beetje afwasmiddel en een sponsje. Afdrogen hoeft hier ook niet.
’s Nachts voor het eerst geslapen in mijn gloednieuwe hangmat. Ligt best lekker. Je moet het even door hebben, maar dan slaapt het super.
’s Ochtends werden we wakker gemaakt door de sprinkhanen en andere diergeluiden. Heel apart (en een beetje eng soms..). Wat is de jungle mooi ’s ochtends. Het zonlicht schijnt dan door de bomen heen op de kreek. Het water lijkt dan knalrood. Ontzettend mooi.
We zijn ’s middags nog even wezen zwemmen en zonnen en daarna zijn we weer terug naar Saron gegaan.

Het verhaal is een beetje lang geworden en onze laptop is al overbelast, dus ik denk dat ik ermee op houd voor deze keer!

Dag lieve mensen,

Liefs Galina

PS: wist je dat Surinaamse haas erg lekker smaakt?
En dat er geen zwerfhonden zijn bij de afhaalchinees? (hint, hint…)
Ik wist het tot gisteren allemaal niet, zucht…