Weekendje Brownsberg!

29.03.2007
Paramaribo
27 graden

Goedendag allemaal!

Afgelopen weekend zijn we met 7 personen naar Brownsberg geweest. We vertrokken zondagochtend om 9 uur, met een zelf gehuurde bus, inclusief een alleraardigste buschauffeur. We hadden geen gids. Dit was natuurlijk het meest spannendst, want we moesten alles zelf gaan ontdekken.
Het was schitterend weer: het regende keihard en het was ongeveer 26 graden. Erg koud dus voor Suriname. Door een beetje regen lieten we ons niet tegen houden om -hoe dan ook- apen te gaan spotten. Op Brownsberg komen namelijk verschillende soorten apen voor, waaronder bijvoorbeeld de brulaap. Ook zijn er meerdere watervallen, waaronder de Leoval en de Ireneval.
De heenreis was een ramp. De bauksietweg bestond alleen nog maar uit kuilen en gaten met enorme plassen oranje water erin. Het leek wel alsof we waren verdwaald in de tomatensoep. Gelukkig was onze buschauffeur erg ervaren en zijn we heelhuids de weg overgekomen en zelfs zonder problemen de gladde kleiberg opgereden. Weinig benauwde momenten dus.
Het enige moment dat ik het een beetje eng begon te vinden was toen onze buschauffeur een pistool uit zijn heuptasje haalde. Hij zag dat ik hier bang van werd en legde toen maar gauw uit dat het ter bescherming was. Er rijden veel vrachtwagens op de bauksietweg en die willen wel eens een paar rijke bakra’s overvallen. Helemaal als de bus er vol mee zat, zoals bij ons. Normaal ben ik tegen vuurwapens, maar ik moet zeggen dat ik op dat moment me wel een stuk zekerder voelde.
Toen we arriveerde op Brownsberg was het toppunt van de regen bereikt. Ik heb het nog nooit ergens zo hard zien regenen. We moesten vanaf de bus ook nog een eind wandelen naar onze hut (welke Gonge heette en een uitzicht had over het stuwmeer, óók zelf geregeld). Bij aankomst in de hut waren wij en al onze spullen doorweekt.
Aangezien we toch al nat waren besloten we om de puzzeltocht te gaan doen. Dit stond aangegeven op een bord vlakbij onze hut. Er stond beschreven dat het ging om een puzzeltocht voor kinderen en volwassenen, door het bos, op een zeer begaanbaar pad. Misschien dat de uitleg van het woord “begaanbaar” iets anders is in het Surinaams dan in het Nederlands, want het pad was allesbehalve begaanbaar. Volgens mij waren wij de eersten in 15 jaar die dat pad hebben gevolgd. We hebben moeten klimmen en klauteren om de borden te volgen. Ik had een rokje en slippers aan, dus dat was niet zo heel handig. (Wél modieus!) Ondanks het moeilijke pad hebben we wel ontzettend veel mooie woudreuzen en kikkers gezien!
Bij terugkomst hebben we het terrein verkend en zijn we op zoek gegaan naar een vogelspin. Helaas niet gevonden. Wel een slang en een hoop vlinders.
’s Avonds hebben we gegeten in het restaurant van het terrein. De kok (een man uit Paramaribo die goed kan koken) had voor ons gekookt en het was overheerlijk! Het eten bestond uit een drie gangen menu: koolsla vooraf, gevolgd door bami, kip en kousenband en tot slot komkommer en tomaat als nagerecht. Heerlijk!
Terug naar de hut besloten we om ons warm aan te gaan kleden en ons klaar te maken voor de nachtrust. Ons klaar maken voor de nachtrust betekende eigenlijk min of meer, chips eten en borgoe (rum) cola drinken. Niemand had problemen met slapen die nacht ;) !
De volgende dag werden we wakker van de regen, die vrolijk tikte op het dak van het hutje. Iedereen was er vroeg uit. Helaas geen brulapen die ons wakker kwamen maken, want die houden –net als mensen- ook niet zo van de regen.
Spullen in de bus gelegd en ons aangekleed voor de GROTE wandeling. We gingen op zoek naar de Ireneval. De grote waterval van Brownsberg. De wandeling bestond uit een afdaling van ongeveer anderhalf uur, Ireneval bekijken en terugklimmen de berg op, wat ongeveer 2 en een half uur zou duren.
Ik dacht dat de afdaling en klim wel wat mee zou vallen, dus ik had vrolijk mijn rokje weer aangetrokken. Wel even mijn grote, hoge gympen aan. Was niet zo heel slim. Ik heb meerdere malen bauksiet van dichtbij bekeken.
Op de heenweg naar de Ireneval kwamen we nog langs een uitkijkpunt. Helaas konden we door de mist niet veel zien. Snel doorgewandeld richting waterval. Op de heenweg hebben we niet veel dieren gezien. Wel veel bomen en trappetjes. De wandeling was zwaarder dan ik had verwacht.
Toen we aankwamen bij de Ireneval heeft iedereen zich uitgekleed en zijn we er met zijn allen onder gaan staan. Ongelooflijk hoe mooi het daar was. Ik was echt compleet stil van de natuur om mij heen.
Vervolgens weer terug. Op de terugweg hebben we extra opgelet op de dierengeluiden om ons heen. We hebben in totaal 5 apen gezien. Ze slingerden soms ver boven onze hoofden over de bomen. Wat een prachtige beesten en hoe mooi is het om deze dieren in het wild te mogen bewonderen. Ik hoef nooit meer naar de Apenheul!
Voor de rest hebben we nog wel een hele hoop andere dieren gezien, waaronder kikkers, hagedissen, een everzwijntje, vlinders en een heuse leguaan (boomkip).
De terugweg verliep ongeveer net zo als de heenweg, aangezien het nog steeds regende.
Ik heb immens genoten van dit weekend en ik kan iedereen die ooit nog naar Suriname komt dit aanraden. Wat fantastisch is het daar! Hoop dat jullie genieten van de foto’s.

Liefs Galina

PS: wisten jullie al dat Maarten (toch nog) naar Suriname komt??? Dat ik hier echt onwijs blij mee ben? Heeeeeerlijk, eindelijk na 2 maanden mijn vriendje weer eens zien en samen met hem van het overheerlijke Suriname genieten!!